نقش دیسترس اخلاقی و فرسودگی شغلی در پیش‌بینی تمایل به ترک شغل پرستاران

پیش‌زمینه و هدف: تمایل به ترک شغل یکی از چالش ­های حرفه ­ای پرستاران محسوب می­شود. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش دیسترس اخلاقی و فرسودگی شغلی در پیش­ بینی تمایل به ترک شغل پرستاران بود. مواد و روش­ کار: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است، جامعه آماری این پژوهش، کلیه پرستاران بیمارستان شهرستان الشتر (60N=) بود که به‌صورت تمام­شماری وارد این مطالعه شدند و به پرسشنامه ­های دیسترس اخلاقی کورلی (2001) و تمایل به ترک شغل کامن و همکاران (1979) و فرسودگی شغلی ماسلاچ و همکاران (1996) پاسخ دادند. برای تجزیه‌وتحلیل داده­ های جمع‌آوری‌شده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه­ ی هم‌زمان استفاده شد.  یافته­ها: نتایج نشان داد که تمایل به ترک شغل با فرسودگی شغلی رابطه مثبت معنی‌داری داشت (05/0P<)، بین مؤلفه­های فرسودگی شغلی یعنی ابعاد فرسودگی عاطفی (611/0r=)، مسخ شخصیت (509/0r=) با تمایل به ترک شغل همبستگی مثبت معنی‌داری در سطح 001/0P< مشاهده شد. بین تمایل به ترک شغل و احساس موفقیت فردی (441/0-r=) در سطح 001/0 P< رابطه منفی معنی‌داری به دست آمد. بین دیسترس اخلاقی و فرسودگی شغلی رابطه معنی‌داری وجود نداشت. فقط فرسودگی شغلی توانست 12 درصد واریانس متغیر تمایل به ترک شغل را پیش­بینی کند. بحث و نتیجه ­گیری: نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت نقش فرسودگی شغلی در تمایل به ترک شغل پرستاران تأکید می­کند و این­که سازمان­ها بتوانند دلایل و عوامل مؤثر، در ترک شغل کارکنان را درک نمایند تا بتوانند با به‌کارگیری اطلاعات صحیح و پیش ­بینی­ های به‌موقع، مدیریت مؤثری را در فرآیند حفظ و نگهداری نیروی انسانی کارآمد بکار گیرند.